13 Ocak 2014 Pazartesi

Sen Kimsin?




Boş insanların günlük hayatta yaptıkları tek iş başkalarının hayatlarına burunlarını sokmak sanırım. Herkes kendi verdiği kararlarla kendi hayatını yaşıyor. Kimsenin kendi fikirleriyle karşısındaki insana yıllarca emek verdiği ilişkisini sorgulatıp üzmeye hakkı yok.

Belki doğru belki yanlış belki de büyük bir hata, belki de hayatta yaptığımız en doğru şey onunla olmak.. Ama yaşayarak görmek zorundayız. Yaşamak biraz da risk almak değil midir zaten? Ve sonunda ne olursa olsun diyoruz ki benim kararımdı.. İyi mi oldu? " iyi ki " diyoruz. Kötü mü oldu? " keşke " diyoruz. Hayatın esprisi bu belki de... Yaşamak bu .. 

Tabi ki herkes birileriyle ilgili yorumlar yapar. Ben olsam şöyle yapardım yada şöyle yapmazdım der. Bazen bunu ben de yapmıyor muyum tabi ki yapıyorum. Ama kimsenin kimseye aman sakın onunla evlilik düşünme, böyle bir hata yapma, çok üzülürsün demeye hakkı yok. Özellikle de bu kişi ailenden değilse hiç yok. Sen kimsin ki akıl vermek senin ne haddine diye sorarlar adama..

 Akıl vermeye, öğüt vermeye herkesin hakkı yoktur. Bu hakka sınırlı sayıda kişi sahiptir.. Önce o kişilerden olup olmadığını sorgulayacaksın.. Ben sana sen kimsin ki demeden önce sen kendine ben kimim ki diyeceksin.. Çünkü  o küçücük ve herşeyi bildiğini sanan beyninle kimseyi üzemezsin ve bırak onu karşına kimler kimler çıkacak sen bile seçmekte zorlanacaksın diyerek birini küçümseyemezsin..

Önce kendi hayatına bir dönüp de bak bakalım. Çok mu harikasın? Hayır. Çok mu mutlusun, Çok mu huzurlusun? Hayır. Etrafındaki herkes sana bayılıyor mu? Hayır. Kusursuz musun? Kesinlikle Hayır. Ne dünya mükemmel, ne de biz. Hayatında hep doğru kararlar mı verdin? Hayır. Benim neyim oluyorsun? Hiçbirşeyim. Hatta belki hiçbirşeyim bile değilsin, o bile fazla belki sana.

 Bir hiç olmasına rağmen insanlar sizden hep birşeyler bekler. Yeter ki beklemeye alışsınlar demiş sevgili Ahmet Batman..

İşte bunlar yüzünden ben senin ve senin gibilerin çizdiği kalıplar içinde mutlu olmak ve senin hayalindeki kişiye aşık olmak zorunda değilim. Çünkü sen mutluluğun kalıplarını oluşturacak en son kişisin. Çünkü sen belki de mutlu olduğun çok az ana sahipsin.. Ve büyük ihtimalle de aşktan, sevgiden, güvenden habersizsin..

Hayat kendi kararlarımızla yaşamak demek.. Kendi kahramanımızın rolüne bürünmek demek.. Herhangi birinin oluşturduğu kahramanı kendimize yakıştırmak zorunda değiliz.. 

PERDE KAPANDIĞINDA BEN BU DEĞİLDİM DEMEMELİYİZ...

Başkaları ne der diye kendi hayatına geç kalma. Elalem ne der diye düşündüğün sürece kendi hayatını yaşayamazsın... Sen sen olamadan o perdenin kapanmasına müsade etme.. 

Unutma insan bir kere geç kalır, diğer geç kalmalar onun devamıdır..




2 yorum:

  1. çok güzel anlatmışsın hemen hemen hepimizin etrafında olan "her şeyi ben bilirim" havasında gezen, olmayan aklıyla akıl vermeye kalkan insancıkları! Her ne kadar kafamıza takmamaya çalışsak da bizi bir şekilde etkilemeyi başarıyorlar maalesef..

    YanıtlaSil
  2. Aynen öyle ne kadar etkilenmeyecegim soylediklerinden desek de bir şekilde amaçlarına ulaşıyorlar ne yazık ki

    YanıtlaSil